Al-Andalus, onako kako se poznaje u muslimanskoj Španiji između VIII i XV veka, dostigao je zavidan nivo u svim sferama kulture i ostavio nam neprocenjivo umetničko i monumentalno nasleđe, koje je preopoznao UNESCO. Džamija u Kordobi, Toledo, Alhambra u Granadi, čine deo kolektivnog pamćenja čovečanstva, a danas predstavljaju neka od najposećenijih mesta u Španiji. Istraživanja o baštini Al-Andalusa poslednjih decenija prošla su kroz značajne napretke, što nam je omogućilo da je bolje upoznamo i vrednujemo, a naročito da prevaziđemo niz opštih mesta koja su umetnost Al-Andalusa oduvek smatrala egzotičnom, orijentalnom i prazničnom.
Huan Karlos Ruis Sousa doktorirao je istoriju umetnosti na Univerzitetu Autonoma u Madridu. Kasnije je svoje studije produbio istraživanjima u brojnim institucijama, poput Arapskog instituta u Parizu, Metropoliten muzeja u Njujorku, Italijanskog instituta za Srednji vek u Rimu, Francuskog instituta za arapske studije u Damasku, između ostalih. Pošto je tokom pet godina radio kao profesor na Univerzitetu Autonoma u Madridu, 2006. prelazi na Katedru za istoriju umetnosti (Srednji vek) na Univerzitetu Komplutense u Madridu. Svoja istraživanja usmerio je na uzajamne umetničke uticaje između Al-Andalusa i Krune Kastilje. Bavio se i inovativnim teoretskim i metodološkim studijama o istoriografskim debatama, sa novim pristupima analizi srednjevekovne umetnosti u Španiji. Autor je knjige „Studije i razmišljanja o arhitekturi Krune Kastilje i Kraljevstva Granade u XIV veku: kreativnost i/ili kriza“ (2000), a bio je i koordinator na radovima poput „Alfonso X Mudri, pesme o Bogorodici“ (2001, tom II), „Kraljevi i prelati: umetničko stvaralaštvo u kraljevinama Leon i Kastilja“ (2014), kao i „Istorija umetnosti u Španiji: razvoj, diskursi i predlozi“ (2016).