Niewidzialni pedagodzy. Wolność tworzenia

W ramach programu wydarzeń towarzyszących wystawie Drugiej wiosny nie będzie… Dzieci i sztuka w XX i XXI wieku prezentowanej w Zachęcie, Instytut Cervantesa w Warszawie zaprosiła Patricię Chamorro, edukatorkę kulturową z Centre del Carme Cultura Contemporània (Karmelitańskie Centrum Kultury Współczesnej w Walencji, Hiszpania), aby poprowadziła w Zachęcie spotkanie dotyczące edukacji przez sztukę.

Używając wolności jako ramy oraz działania jako bodźca, zadajemy sobie następujące pytania: Czy muzea są dostępne dla wszystkich? Czy muzea są projektowane jako przestrzenie dla dzieci i osób niepełnosprawnych? W celu demokratyzacji przestrzeni kultury i sztuki konieczne jest uwzględnienie pojęcia dostępność poznawcza. Należy przekształcić i dostosować te miejsca w sposób umożliwiający każdemu dostęp do działań kulturalnych i czerpanie z nich radości, znosząc bariery narzucane przez dorosłocentryczne i nacechowane handicapizmem społeczeństwo. W tym celu konieczna jest praca z wymienionymi grupami, ponieważ tylko biorąc pod uwagę ich punkt widzenia możliwe jest stworzenie przyjaznych i bezpiecznych przestrzeni, umożliwiających każdemu człowiekowi korzystanie i czerpanie radości z działań w sferze kultury.

Patricia Chamorro jest mediatorką kulturową i specjalistką z zakresu pedagogiki specjalnej. Pracuje w Centre del Carme Cultura Contemporània (CCCC, Karmelitańskie Centrum Kultury Współczesnej), jako koordynatorka zespołu mediatorów i edukatorów. Jej troska i rozwój zawodowy to dążenie do budowania wspólnego dyskursu, który prowadzi do myślenia o różnorodności i inkluzywności jako o dwóch podstawowych kluczach do transformacji społecznej, wszystko to artykułowane poprzez sztukę, rozumianą jako narzędzie i proces transformacji społecznej. W tym celu założyła Feministyczny Klub Haftu i zrealizowała projekty takie jak El Ovillo que nos envuelve (Kłębek włóczki, który nas otacza) z Red Planea, oraz Huerto en conserva (Ogródek warzywny w puszkach) z Radą Miasta Meliana.