In deze masterclass aan (semi-)professionele dansers krijgt het publiek een uniek kijkje in de flamencokeuken. Na de succesvolle openbare masterclasses van dansers als Farruquito, Antonio Canales, Isabel Bayón, Patricia Guerrero, Vanesa Aibar tijdens vorige edities van de Flamenco Biënnale in de OBA, is het nu de beurt aan de ‘Madonna van de hedendaagse flamenco’ Rocío Molina. Wat is het geheim achter haar poëtische en tegelijk zo aardse dansstijl? Hoe geeft zij haar leerlingen hun persoonlijke visie mee, wat maakt een danser ‘flamenco’ op toneel? Maak van dichtbij mee hoe talentvolle Nederlandse dansers werken aan hun expressie en techniek. En zie (dit maal op anderhalve meter) hoe grote internationale sterren van de flamencodans hun kunst over te dragen aan talentvolle professionals in spé.
Rocío Molina (1984) begon op haar derde met dansen en hield sindsdien niet meer op. Nadat ze in 2002 het Koninklijk Conservatorium voor de Dans in Madrid cum laude afsloot, deelde ze in het begin van haar stormachtige carrière al met vele groten het podium, zoals dansers Israel Galván, María Pagés, Belén Maya en Merché Esmeralda. De ster van de jonge danseres uit Málaga schoot als een komeet omhoog in én buiten de flamencokringen. Vooral nadat Mikhail Baryshnikov zich na een voorstelling in New York letterlijk aan haar voeten wierp. In 2010 ontving ze de Spaanse Nationale Dansprijs voor haar bijdrage aan de vernieuwing van de flamencokunst. ‘Klein, gedrongen, maar ze danst als God.’ De Spaanse flamencokritiek is vaak verdeeld, maar, over één ding is ze het eens: met Rocío Molina is een nieuw tijdperk aangebroken in de vrouwelijke flamencodans. De danseres uit Málaga verinnerlijkt de flamencotraditie op bijzondere eigen(gereide) wijze, met een geaardheid, muzikaliteit en zekerheid, die gezien haar leeftijd verbaast en ontroert. Eens in de zoveel tijd staat er een danseres op met een persoonlijkheid, artistieke wil en gedrevenheid die onontkoombaar is. Op zeer persoonlijke wijze ontdoet ze de flamenco van zijn routines en korsetten. ‘Zodra ze het podium betreedt, verandert ze het toneel in een tuin vol flamencopoëzie,’ schreef de Spaanse pers.