De regisseurs wilden spelen met de grenzen van het discours en zo vormen verkennen die zouden verrassen met andere betekenissen. Eerder dan de structuur van het reële in vraag te stellen, waren ze geïnteresseerd in het ontdekken van een verhaal dat zou schetsen hoe fictie werkt in hun eigen leven, waarbij ze kunst begrijpen als een manier van leven en als een manier om onszelf ermee te verbinden. In de woorden van Serge Daney: “cinefilie is niet zozeer een relatie met film als wel een relatie met de wereld via film”. Het resultaat was een reeks onderzoeken, performances en acties die ze uit hun archieven haalden om deze film te maken.
De uitdaging was om een tijdruimte te creëren die buiten de overgeprofessionaliseerde en gecommodificeerde productiemechanismen valt waarin de huidige artistieke praktijk zich ontwikkelt. Een ruimte waarin experiment en samenwerking de belangrijkste factor in het proces zijn.
