Een ambivalentie die in sommige gevallen juist als doel heeft het concept van realiteit te onderzoeken, terwijl het in andere gevallen gebruikt wordt als instrument om vragen te stellen bij de geschiedenis en haar verhalen en het soms mogelijk maakt tot de kern van de ‘waarheid’ door te dringen, om die vervolgens op te blazen en te ontdoen van haar beperkingen.
Het programma omvat onder andere twee recente speelfims, uitverkozen en bekroond in filmfestivals zoals het festival van Cannes, San Sebastian, Rotterdam en Malaga. Destello Bravío (2021) van de Spaanse regisseur Ainhoa Rodríguez, een onconventionele film met krachtige beelden waarin de ontdekking, het mysterie, het verlangen en het surrealisme komen van een groep vrouwen in een verlaten Spanje. La última Primavera (2020), van de Nederlandse regisseur Isabel Lamberti, een intiem en objectief portret van een familie uit de Cañada Real (de grootste sloppenwijk van Europa), die kampt met tegenslag en deze het hoofd biedt met humor, fijngevoeligheid en gemeenschapszin.
Tevens verdiept het programma zich in de intrigerende en meer gedurfde cinema met twee films, die op vele internationale festivals te zien zijn geweest, die experimenteren met historisch archiefmateriaal en interpretatie van de geschiedenis.
The I mine (2017) gemaakt door de Spaanse regisseur en kunstenaar
Emilio Moreno, die in Amsterdam woont. Een poëtische reflectie op de constructie van de persoonlijke en collectieve geschiedenis via de interne strijd van een schrijver tijdens het schrijven van een fascinerende biografie over een vrouw die voor een revolutie zorgde in de wereld van de veilingen. et programma La Distancia de la Realidad eindigt met de korte film
Cloud Forest (2019), van de Nederlandse regisseuse
Eliane Esther Bots. Het is een film die verwijst naar de gefragmenteerde reconstructie van familieverhalen en het zwijgen over traumatische gebeurtenissen tijdens een oorlog. Hoe vertelt de tweede generatie over een oorlogsconflict zonder deze zelf te hebben meegemaakt? En hoe beïnvloedt dat de relatie tussen ouders en kinderen? Welke plek eisen deze verhalen op in hun leven?
Curator van het programma
María Molina Peiró is audiovisueel kunstenaar, onderzoeker en filmmaker wiens werk zich beweegt tussen film en hedendaagse kunst. Ze heeft haar installaties en films op internationaal niveau gepresenteerd in centra voor hedendaagse kunst en op filmfestivals zoals het Internationaal Filmfestival Rotterdam, Haus der Kulturen der Welt (Berlijn), MACBA (Barcelona), BFI London Film Festival, Louvre (Parijs), National Gallery Washington, MMCA National Museum for Modern and Contemporary Art (Seoel), Hong-Gah Museum (Taipei), Europees Film Festival van Sevilla en het Science Museum in Londen.
María studeerde aan de Universidad de Bellas Artes (Sevilla), aan de School of Visual Arts (New York) en behaalde een Master (cum laude) aan de Nederlandse Filmacademie. Naast haar werk als uitvoerende kunstenaar heeft Molina Peiró gewerkt als docent aan de Masteropleiding van de Nederlandse Filmacademie. Haar werk wordt getoond in en is onderdeel van de kunstcollecties van EYE Film Museum, LIMA collectie, HAMACA en Cinesud.
