Η πρώτη μεγάλου μήκους ταινία του Ezequiel Radusky, Los dueños (2013), ασχολήθηκε ήδη με τα προβλήματα που δημιουργούν οι αντιπαραθέσεις μεταξύ ανθρώπων διαφορετικών κοινωνικών τάξεων, όπου ο χώρος καθορίζει την ταυτότητά τους και λειτουργεί επίσης ως πιθανός τόπος σύγκρουσης. Στο Προσωπικό Αορίστου Χρόνου, η προσέγγιση πάνω στην στρατηγική της εξουσίας στους εργασιακούς χώρους, ανάλογα με το ποιος τους ελέγχει και τους πειθαρχεί, φτάνει μέχρι τις απώτερες συνέπειες για να δείξει ακριβώς το βαθμό στον οποίο είμαστε αιχμάλωτοι των συνθηκών στις οποίες ζούμε και εργαζόμαστε.
Περίληψη: Η Lila και η Marcela εργάζονταν πάντα ως καθαρίστριες σε έναν κρατικό οργανισμό. Γνωρίζουν κάθε γωνιά του και κάθε πτυχή του όσο κανείς άλλος και έχουν εφεύρει έναν τρόπο να βγάζουν τα προς το ζην - και ένα όνειρο - λειτουργώντας μια παράνομη καντίνα σε μια εγκαταλελειμμένη γωνιά του κτιρίου. Αλλά οι καιροί αλλάζουν: έρχεται μια νέα διευθύντρια, με τους κυνικούς της λόγους γεμάτους κλισέ, και μαζί της έρχονται κενές υποσχέσεις, το κλείσιμο της καντίνας και ένα κύμα απολύσεων που καταστρέφουν την επισφαλή εργασιακή ισορροπία και μετατρέπουν τις καθημερινές δουλειές σε αγώνα επιβίωσης.