Νέος λατινοαμερικάνικος κινηματογράφος. Άβολες πραγματικότητες.

Το Ινστιτούτο Θερβάντες συνεργάζεται εκ νέου με το Φεστιβάλ Ιβηροαμερικανικού Κινηματογράφου της Ουέλβα, σε συνεργασία με το Δημοτικό Συμβούλιο της Ουέλβα, με ένα πρόγραμμα που παρουσιάζει την ποικιλομορφία και τη δύναμη των ταινιών που γυρίζονται στην Λατινική Αμερική. Η ισπανόφωνη παραγωγή σε αυτή την τεράστια περιοχή έχει μεγάλο αντίκτυπο στα διεθνή φεστιβάλ και γεμίζει τους κινηματογράφους σε όλο τον κόσμο. Αυτή η συλλογή ταινιών επικεντρώνεται επίσης σε ιβηροαμερικανικές κινηματογραφικές παραγωγές που είναι λιγότερο γνωστές στο ευρύ κοινό, όπως ταινίες από το Περού και τη Δομινικανή Δημοκρατία, και περιλαμβάνει επίσης έργα από την Αργεντινή και την Κολομβία, των οποίων η κινηματογραφική παραγωγή έχει τεράστια δυναμική και απήχηση ήδη από τα τέλη του περασμένου αιώνα.
Οι τέσσερις ταινίες που συνθέτουν αυτόν τον κύκλο βάζουν το μαχαίρι στην πληγή για να μας αναγκάσουν να δούμε πόσο δύσκολο είναι να ζήσουμε και να εκπληρώσουμε τα όνειρα και τα ιδανικά που χτίζουμε, ακόμα κι αν αυτά αφορούν απλά την καθημερινή μας διαβίωση. Η ένταση και ο πόνος που υπέστησαν οι πρωταγωνίστριες του Η Μίριαμ λέει ψέματα (Miriam miente) ή του Τραγουδιού χωρίς όνομα (Canción sin nombre) αποκαλύπτουν πώς οι γυναίκες είναι τα πρώτα θύματα των κοινωνικών ανισορροπιών καθώς και των νέων μορφών κοινωνικών σχέσεων, στην πρώτη περίπτωση, αλλά και της βίας και της φρίκης των αρπαγμένων παιδιών, στη δεύτερη περίπτωση. Από την άλλη, το εργασιακό περιβάλλον και οι συγκρούσεις που δημιουργούνται κατά τη διαχείριση του ανθρώπινου δυναμικού είναι ένα από τα θέματα του αγγίζει η ταινία Προσωπικό Αορίστου Χρόνου (Planta Permanente), η οποία μας δείχνει πώς ενώ οι εργασιακές συγκρούσεις δεν είναι πια ίσως τόσο ορατές όσο στο παρελθόν,  ωστόσο παραμένουν το ίδιο άδικες. Τέλος, στον Πισάρρο (Pizarro), εξετάζεται μια προσέγγιση της κολομβιανής ιστορικής μνήμης με πρωταγωνιστές μια κόρη και τον πατέρα της, ενός διοικητή ο οποίος δολοφονήθηκε αμέσως μετά την υπογραφή των ειρηνευτικών συμφωνιών στην Κολομβία.
Εν ολίγοις, αυτό το κινηματογραφικό αφιέρωμα είναι ένα παράθυρο ανοιχτό σε ιστορίες που, ενώ έρχονται από την άλλη πλευρά του Ατλαντικού, ωστόσο επεξεργάζονται θέματα και ερωτήματα τόσο οικουμενικά που, ως θεατές,  τα νιώθουμε οικεία τόσο πολιτιστικά όσο και προσωπικά.