Ο Κολομβιανός σκηνοθέτης Simón Hernández επιδεικνύει εξαιρετική μαεστρία στη σύνθεση πορτραίτων δημόσιων προσώπων τα οποία είναι ζωτικής σημασίας για την κατανόηση της ιστορίας της χώρας του. Στα ντοκιμαντέρ του, καταφέρνει να πλέξει έναν λόγο που επανατοποθετεί τον θεατή στην πολυπλοκότητα της γραμμικής βιογραφικής αφήγησης, ειδικά όταν πρόκειται για ανθρώπους που είναι κοινωνικά ή ιστορικά αναγνωρισμένοι. Με το Πιθάρο, και δια μέσου της κόρης του Πισάρρο, Μαρία Χοσέ, δημιουργεί μια ιστορία που αναζητά την άπιαστη αλήθεια για το ποιος ήταν τελικά αυτός ο αντάρτης και γιατί δολοφονήθηκε. Μια πορεία παρόμοια με αυτή που αντιμετωπίζει στο επόμενο ντοκιμαντέρ του, La venganza de Jairo (2019), που αναφέρεται στον γνωστό Κολομβιανό σκηνοθέτη τρόμου και επιστημονικής φαντασίας.
Περίληψη: Πρόκειται για μια ιστορία πάνω στο βάρος της οικογενειακής κληρονομιάς. Ξεκινά όταν η εξόριστη στη Βαρκελώνη Μαρία Χοσέ συνειδητοποιεί ότι -όσο μακριά και αν τρέχει- δεν μπορεί να ξεφύγει από το φάντασμα του πατέρα της, Κάρλος Πισάρρο, διοικητή της Μ-19, που δολοφονήθηκε στις 26 Απριλίου 1990 μετά την υπογραφή μιας επιτυχημένης συνθήκης ειρήνης με την κολομβιανή κυβέρνηση. Ο Πισάρρο είναι μια εμβληματική φιγούρα του πολέμου και της ειρήνης στην Κολομβία. Είκοσι χρόνια μετά τη δολοφονία του, επιστρέφει στη χώρα της για να κατανοήσει τα αίτια που οδήγησαν σε αυτή τη δολοφονία και να ανακαλύψει ένα ξεχασμένο κεφάλαιο της ιστορίας της χώρας, που αποσιωπήθηκε από τη βία και το φόβο.