Με την εξάπλωση της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας –και, ειδικότερα, μετά από την άλωση της Κωνσταντινούπολης (1453)–, ο ελληνορθόδοξος κόσμος υποτασσόταν σταδιακά στην κυριαρχία του Ισλάμ. Ωστόσο, κάποια σημαντικά εδάφη –Κρήτη, Ρόδος, Χίος, Ναύπλιο, Επτάνησα – παρέμειναν ακόμη, για περισσότερο ή λιγότερο χρόνο, υπό κυριαρχία χριστιανών, όχι όμως Ελλήνων. Αυτό ευνόησε κάποιους κατοίκους αυτών των ιστορικά ελληνικών εδαφών να αναζητήσουν καλύτερη τύχη στην Ιταλία και την Ισπανία. Έτσι, όταν η τελευταία ξεκινά την κατάκτηση του Νέου Κόσμου και την οικοδόμηση μιας υπερπόντιας αυτοκρατορίας, δεν είναι λίγοι οι Έλληνες που μεταβαίνουν στην Ιβηρική Χερσόνησο –κατά κύριο λόγο στη Σεβίλλη– για να προσφέρουν στον βασιλιά τις υπηρεσίες τους με εκείνο που, κατά μακράν παράδοση, γνώριζαν καλύτερα: τη ναυσιπλοΐα.
Εννέα ναυτικοί από τη Ρόδο, τη Χίο, το Ναύπλιο και την Κέρκυρα, κατατάχθηκαν τότε στην παράτολμη αποστολή στα Νησιά των Μπαχαρικών από δυσμάς, η οποία θα κατάληγε στον Πρώτο Περίπλου της Γης. Και πέντε από αυτούς κατάφεραν επίσης να συγκαταλεγούν στους ελάχιστους επιζήσαντες εκείνου του σπουδαίου κατορθώματος.
Προς τιμήν τους, το Ινστιτούτο Θερβάντες της Αθήνας και η Ισπανική Πρεσβεία στην Ελλάδα διοργανώνουν μια σειρά εκδηλώσεων στην Ρόδο και στην Χίο, όπου γίνονται τα αποκαλυπτήρια δίδυμων γλυπτών μνημείων και συμμετέχουν στην έκδοση του Ημερολογίου Καταστρώματος του Φρανθίσκο Άλμπο, σε συνεργασία με το Ίδρυμα Μαρία Τσάκος.