Shipibo-Konibo. Portrety z mojej krwi
David Díaz, niezależny fotograf i fotoreporter pochodzący z rdzennego amazońskiego plemienia Shipibo-Konibo, portretuje swoją społeczność, by ocalić ją od zapomnienia. Wystawę jego zdjęć "Portrety z mojej krwi" można postrzegać jako artystyczny album rodzinny, hołd złożony przodkom i członkom swojego plemienia.
Grupa Shipibo-Konibo liczy obecnie 32 tysięcy obywateli rozproszonych w 150 wspólnotach, tworząc małe wioski nad brzegami rzeki Ucayali i jej dopływów. Jest najliczniejszą spośród 12 etnicznych grup Amazonii peruwiańskiej. – Kultura plemienia Shipibo-Konibo jest dynamiczna, przechodzi teraz okres transformacji, w efekcie której wiele się zmieni w nadchodzących latach. Dlatego czuję się odpowiedzialny za to, by te zmiany dokumentować i ukazywać je za pośrednictwem fotografii, która jest narzędziem mojej pracy. Chcę zachować pamięć mojego plemienia – mówi David Díaz.
Zdjęcia powstałe w latach 2014-2021 to nie tylko portrety. Niektóre obrazują życie społeczności lub nawiązują do zwyczajów, które porzucono wraz z przybyciem misjonarzy religijnych. Przedstawiciele społeczności pozują ubrani w tradycyjne stroje, wśród nich zobaczymy m.in. dziewczynkę przyozdobioną charakterystyczną biżuterią, kobiety zajmujące się wytwarzaniem tkanin czy mędrców i uzdrowicieli.
33-letni Díaz zaczął parać się fotografią jako samouk 10 lat temu, potem skończył studia fotograficzne. Jest laureatem kilku nagród, m.in. Luces w kategorii Najlepsza Wystawa Fotografii w 2023 roku, przyznawanej przez peruwiański dziennik „El Comercio”. Jego fotoreportaż dokumentujący proces wylesiania wskutek działań kolonii mennonitów wśród społeczności regionu Masisea w dorzeczu Ucayali w Peru, został uhonorowany w 2021 roku grantem Amazon Rainforest Journalism Foundation przyznawanym przez Centrum Pulitzera.
Jego pragnieniem jest, aby świat mógł poznać jego społeczność w sposób daleki od stereotypów często pokutujących w postrzeganiu kultur tubylczych. Fotografię traktuje jako narzędzie walki z nierównością, rasizmem, niesprawiedliwością i rozdźwiękami społecznymi. To dla niego również narzędzie pamięci, autoprezentacji i umacniania tożsamości.
