Marina Garcés. Humanities in Transitions

Marina Garcés, hiszpańska filozofka i eseistka, w swych książkach i tekstach krytycznych, odnosząc się do sytuacji kryzysu kapitalizmu, skutkującego zarówno pogorszeniem się warunków życia, jak i ograniczeniem zasobów, zwraca uwagę na zwrot ku przeszłości, na poczucie bezsilności, blokujące jakiekolwiek możliwości interwencji, fascynację apokalipsą, która stała się podstawową narracją polityczną i społeczną, „oświecony analfabetyzm”, który warunkuje sposób myślenia o polityce i sprawowaniu władzy. Proponuje zmianę, odrzucenie w istocie konserwatywnych postulatów ochrony czy wręcz ocalenia kultury, nauki, środowiska itp., oraz – jak pisze Leticia Ybarra w wywiadzie dla La Grieta, opublikowanym następnie na łamach angielskiego wydania Krytyki Politycznej – „odzyskanie istotnego związku między wiedzą a emancypacją”. Zaczerpnięta z idei „Cities in transition”, przeniesiona na grunt humanistyki idea „Humanities in transition” oznacza zarówno wielkie projekty przekształcenia świata i wprowadzania totalnych zmian, jak i codzienną praktykę, dokonywanie małych interwencji.