Vámonos Bárbara
Het is moeilijk om het woord ‘pionier’ te vermijden als het over Cecilia Bartolomé gaat. Haar carrière zit vol met historische primeurs, van haar kortfilm Margarita y el Lobo (1968), waarin ze voor het eerst in de filmwereld tijdens het Franco-tijdperk zonder negatieve connotaties verwees naar lesbiennes; tot halverwege de jaren negentig, met Lejos de África (1996), waarin ze het aandurfde om vanuit haar persoonlijke herinneringen te spreken over de koloniale erfenis van Spanje in Equatoriaal-Guinea. Wie anders dan zij had in 1978 een feministisch pleidooi kunnen houden als Vámonos, Bárbara?
