Recepcja Kantora w Hiszpanii: spektakle Cricot 2 i 40 lat La Zarandy

Te zapomniane istoty, żyjące na jawie, zamieszkujące przestrzenie zapomnienia lub wykluczenia, przychodzące do teatru z własnym fatum, nie godzące się na rezygnację z możliwości marzenia, nie chcące pozostać przy prostej rzeczywistości, przewijają się zarówno przez teatralne działania polskiego dramaturga, jak i hiszpańskiego zespołu. 

Pełna taksonomia wykluczenia, według słów Julio Checa, "prawdziwe portrety, w których groteska wynika z niezwykłej bliskości, z jaką obserwuje się te postacie". Postacie nie znikają, ponieważ ich gesty i głosy są obecne na scenie. Godność, nadzieja, transcendencja. Jak powiedział Pessoa, nieść porażkę jako sztandar zwycięstwa. W La Zaranda jest bliskie hiszpańskie dziedzictwo, następca najtragiczniejszego baroku, który podąża linią groteski, spadkobierca Goyi z Caprichos, Zuluagi, teatralnie esperpento z Valle Inclán lub Unamuno. Istnieje również prawdziwie europejskie spojrzenie, które czerpie z teatru Becketta, Pirandello. Esperpento i ekspresjonizm, ale przede wszystkim Tadeusz Kantor, wielki geniusz teatralny, który Polska dała światu. Tą wystawą chcemy oddać hołd tej drodze w obie strony.