Instytut Cervantesa w Krakowie ma zaszczyt zaprosić na wystawę „Goya fizjonomista. Język twarzy w twórczości graficznej Goi”.
Na tej wyjątkowej ekspozycji prezentowane są ryciny należące do najsłynniejszych cyklów graficznych Francisca Goi: „Kaprysy”, „Okropności wojny” i „Szaleństwa” uzupełnione o rysunki z traktatów fizjonomicznych z epoki.
Francisco José de Goya y Lucientes (1746-1828) zaczynał jako malarz arystokracji i twórca pogodnych scenek rodzajowych. Jego poważna choroba zbiegła się z końcem szczęśliwego, spokojnego XVIII wieku i hiszpańską wojną o niepodległość. Rysunków Goyi z tego okresu często nie sposób spokojnie oglądać – są tak straszne, że musiały być również szokiem estetycznym dla ówczesnego widza.
Kurator wystawy, Juan Bordes, architekt, badacz i znawca twórczosci Goi, jako wątek przewodni przyjął tezę, że artysta, tworząc swoje oryginalne, mroczne dzieła wyprzedzające epokę i zapadające w pamięć wizerunki ludzkich twarzy (zwierzęce, karykaturalne, patologiczne, zdeformowane), inspirował się pseudonaukowymi teoriami fizjonomiki, publikowanymi w traktatach epoki Oświecenia i niezwykle popularnymi w jego czasach.
„Bordes dokonuje przeglądu długiej historii studiów nad fizjonomią i jej zastosowaniem w portrecie, aby pokazać jak znakomicie Goya znał tę tradycję i stosował ją swoją mistrzowską dłonią do ujawniania charakterystycznych rysów twarzy dla czasów mu współczesnych, które dzięki niemu do dziś spoglądają nam w oczy” – pisze Luis García Montero, dyrektor Instytutu Cervantesa.
Wystawa została zorganizowana we współpracy z Królewską Akademią Sztuk Pięknych św. Ferdynanda – Chalkografia Nacional, przy wsparciu Ambasady Hiszpanii w Polsce.
