Półgłosem (A media voz)

Korespondencja między dwiema reżyserkami tego dokumentu – młodymi Kubankami zmuszonymi do opuszczenia kraju w poszukiwaniu lepszej przyszłości – stanowi mozaikę obrazów, poprzez które opowiadają one o swoim codziennym życiu. Upływający czas, zarejestrowany w postaci delikatnej kompozycji wizualnej, opatrzony jest narracyjnym komentarzem autorek płynącym z offu. Jak sugeruje tytuł filmu, intymny i wspólny opis życia nabiera znaczenia właśnie w komunikacji pomiędzy bohaterkami, w której uwidacznia się ich pragnienie, by dać świadectwo wyjątkowości ich zwyczajnego życia.