Kolumbijski nobelovac Gabrijel Garsija Markes živeo je da bi pisao, odnosno pisao je da ne bi umro. Celog života je kucao svoje tekstove sa dva kažiprsta i svaki novčić u životu zaradio je zahvaljujući pisaćoj mašini.
Rođen u kolumbijskom gradiću Arakataki kao prvo od jedanaestoro dece, odrastao kod babe i dede jer je majka svake godine rađala, decenijama jedva sastavljajući kraj s krajem Gabrijel Garsija Markes ispekao je u mladosti novinarski zanat i bez fakultetske diplome postao jedan od najvećih pisaca svih vremena.
Njegova jedina knjiga memoara, "Priča o mom životu", prvobitno objavljena 2002. godine, prati njegovo detinjstvo i mladost u periodu od 1927. do 1950. godine, i predstavlja dragoceno svedočanstvo njegovog stasavanja kao novinara i pisca, veličanstven portret njegove porodice, ličnu istoriju književnosti, kao i maestralni osvrt na kolumbijske društveno-političke okolnosti prve polovine XX veka.
"Priča o mom životu" ovaploćuje lična sećanja velikog pisca i ujedno čitaocu predočava svojevrstnu geografsko-istorijsku sliku Kolumbije s prve polovine XX veka, živopisnu i na mahove potresnu.
Autorka prevoda na srpski jezik, koji je objavila izdavačka kuća Akademska knjiga iz Novog Sada, je prof. dr Bojana Kovačević Petrović. Pored prevoditeljke, u promociji će učestvovati i prof. dr Dalibor Soldatić, novinarka Dragana Kovačević i direktorka izdavačke kuće Akademska knjiga, Bora Babić.