«Το αγόρι στο τελευταίο θρανίο», του Juan Mayorga
Έναρξη της καινούργιας σχολικής χρονιάς και ο Χερμάν, καθηγητής Λογοτεχνίας στο λύκειο, διαπιστώνει με την πρώτη έκθεση που γράφει η τάξη του, πως οι μαθητές του έχουν περιορισμένα ενδιαφέροντα και ακόμη πιο περιορισμένο λεξιλόγιο. Όμως, ο Κλάουντιο, ένας φαινομενικά ντροπαλός και ήσυχος 17χρονος έφηβος, με μια έκθεσή του θα κεντρίσει το ενδιαφέρον του Χερμάν, καθώς από το κείμενό του, φαίνεται πως, ο μαθητής αυτός έχει εξαιρετικό ταλέντο στο γράψιμο. Ο Χερμάν, θέλοντας να βοηθήσει τον Κλάουντιο να βελτιώσει την τεχνική γραφής του, του δίνει οδηγίες για τον τρόπο που πρέπει να συνεχίσει την ιστορία του και του επισημαίνει τα λάθη του. Το ζήτημα είναι ότι ο Κλάουντιο χρησιμοποιεί ως κεντρικούς ήρωες της ιστορίας του τα πρόσωπα της οικογένειας ενός συμμαθητή του, του Ράφα, στο σπίτι του οποίου έχει καταφέρει να εισχωρήσει, βοηθώντας τον στα Μαθηματικά. Αυτή η ιδιότυπη σχέση που αναπτύσσει σταδιακά ο Κλάουντιο με τα μέλη της οικογένειας του Ράφα, δεν είναι και τόσο αθώα όσο δείχνει. Παράλληλα, η σχέση που θα αναπτυχθεί ανάμεσα στον Χερμάν και τον Κλάουντιο θα επηρεάσει και τους δύο καταλυτικά και θα προκαλέσει μια σειρά από ανεξέλεγκτα γεγονότα… Το αγόρι στο τελευταίο θρανίο μιλάει για γονείς και παιδιά, για δασκάλους και μαθητές, για την απόλαυση να διεισδύεις στη ζωή των άλλων από το τελευταίο θρανίο, εκεί όπου δε μπορεί να σε δει κανείς, εσύ όμως μπορείς να τους βλέπεις όλους. Το έργο (εκτός από την επιτυχημένη δεκαπενταετή πορεία του σε θεατρικές αίθουσες σε όλο τον κόσμο) μεταφέρθηκε στον κινηματογράφο το 2012 σε σενάριο Χουάν Μαγιόργκα και Φρανσουά Οζόν σε σκηνοθεσία του τελευταίου με τίτλο Dans la maison (Μέσα στο σπίτι). Στην Ελλάδα προβλήθηκε με τον τίτλο “Το αγόρι στο τελευταίο θρανίο”. Η ταινία τιμήθηκε με το Χρυσό Κοχύλι για την καλύτερη ταινία και το Βραβείο της Κριτικής Επιτροπής για την καλύτερη ταινία στο Φεστιβάλ του Σαν Σεμπαστιάν 2012 και το Βραβείο Fipresci της διεθνούς κριτικής στο Φεστιβάλ του Τορόντο 2012.