Zurbarán i jego dwunastu synów
CEEH (Centro de Estudios Europa Hispánica)
Dokument opowiada historię i wyjaśnia znaczenie serii obrazów Jacob y sus doce hijos [Jakub i jego dwunastu synów], serii trzynastu dzieł namalowanych przez Francisco de Zurbarána w Sewilli około 1640 roku. Prawdopodobnie były one malowane z myślą o Nowym Świecie, choć niewiele wiadomo o ich losach, zanim siedemdziesiąt lat po swoim powstaniu nie zostały kupione na aukcji przez londyńskiego kupca, Jamesa Mendeza. W 1756 roku biskup Durham, Richard Trevor, dokonał symbolicznego gestu w trakcie debaty na temat emancypacji angielskich Żydów, wieszając obrazy w swojej jadalni w Zamku Auckland, gdzie znajdują się do teraz. Obecnie, dzięki inicjatywie pewnego lokalnego finansisty, obrazy stały się siłą napędową regeneracji społeczności w północnej Anglii. W czasie renowacji zamku, obrazy Zurbarana były prezentowane w Dallas (Muzeum Meadows), Nowym Jorku (The Frick Collection) i Jerozolimie (Muzeum Izraela).
Twórcy dokumentu towarzyszą obrazom w ich międzynarodowej podróży, zapraszając do rozmowy zarówno znanych ekspertów w dziedzinie hiszpańskiego malarstwa, jak i pomysłodawców ambitnego projektu, w ramach którego sztuka ma być narzędziem zmian społecznych.
Arantxa Aguirre obroniła pracę doktorską z literatury hiszpańskiej, jest autorką książki Buñuel, lector de Galdós [Buñuel, czytelnik Galdosa] (Nagroda Péreza Galdósa 2003) oraz filmu 34 actores hablan de su oficio [34 aktorów mówi o swoim fachu], będącego kontynuuacją dokumentu Hécuba [Hekabe], nominowanego do nagrody filmowej Goya w 2007 roku. Pracowała jako asystentka takich reżyserów, jak Mario Camus, Basilio Martín Patino, Pedro Almodóvar i Carlos Saura. Jest reżyserką nagradzanych dokumentów: El esfuerzo y el ánimo [Wysiłek i zachęta] (2009), American Swan in Paris [Amerykański łabędź w Paryżu] (2011) i Dancing Beethoven [Tańczący Beethoven] (2016) – ten był ostatni nominowany do Nagród Goi, Forqué i Platino. W 2020 roku została członkinią Real Academia de Bellas Artes de San Fernando [Królewskiej Akademii Sztuk Pięknych Świętego Fernanda].
Wprowadzenie do filmu: ks. prof. dr hab. Andrzej Witko, Instytut Historii Sztuki i Kultury Uniwersytetu Papieskiego Jana Pawła II w Krakowie.
