Szczęśliwa para
Po opuszczeniu murów Instytutu Badań i Doświadczeń Kinematograficznych (IIEC), Berlanga i Bardem przyłączają się do projektu Altamira – firmy producenckiej założonej przez grupę wykładowców i wybitnych studentów tej uczelni z zamiarem tworzenia kina w duchu neorealizmu. Twórcy napisali scenariusz „Szczęśliwej pary” wspólnie, na cztery ręce. Na jego podstawie powstała kostumbrystyczna komedia – debiut fimowców na wielkim ekranie – której nieobcy jest humanizm ani też gorycz ówczesnego życia w Madrycie.
W rolach głównych wystąpili Fernando Fernán Gómez i Elvira Quintillá w znakomitym towarzystwie plejady hiszpańskich aktorów, przewijających się na drugim planie. Obraz ten stanowi krytyczne spojrzenie na rodzące się społeczeństwo konsumpcyjne, a jednocześnie skrywa w sobie hołd dla żywotności madryckiej przestrzeni publicznej.
Streszczenie: Skromna para z Madrytu dostrzega szansę na zmianę swojego życia po tym, jak wygrywa konkurs radiowy organizowany przez firmę produkującą mydła. Carmen, kochająca filmy gospodyni domowa, i Juan, pracujący jako elektryk w studiu filmowym, przez 24 godziny są obsypywani prezentami i zaproszeniami, ale czy to naprawdę uczyni z nich ich szczęśliwą parę?
