Królewicze i damy hiszpańskiej comedia. Polska i Polacy w hiszpańskim dramacie Złotego Wieku

Najsłynniejszym bohaterem hiszpańskiej dramaturgii Złotego Wieku jest polski królewicz o imieniu Segismundo/Zygmunt. Warto jednak wiedzieć, że Życie jest snem Calderóna to nie jest jedyny dramat hiszpański, którego akcja rozgrywa się „w Polsce”. Rojas Zorrilla napisał w 1635 roku sztukę zatytułowaną No hay que ser padre siendo rey, w której dwaj bracia, Rugero i Alejandro, są synami króla Polski. Rok wcześniej, Antonio Coello i Calderón skomponowali Yerros de naturaleza y aciertos de la fortuna, której heroina, królewna Matilde, siostra bliźniaczka królewicza o imieniu Poliodor, każe zgładzić potajemnie brata, aby objąć rządy w Polsce po śmierci ich ojca. Kraj zwany Polską w teatrze hiszpańskim Złotego Wieku zdaje się być miejscem zmyślonym.

Tym niemniej, natrafiamy też na sztuki, które relacjonują wydarzenia związane z Polską w sposób niemal reportażowo-kronikarski, takie jak El sitio de Bredá Calderóna, w której przedstawiona została wizyta polskiego królewicza Władysława Wazy pośród oblegających Bredę żołnierzy hiszpańskich w 1624 roku. Lope de Vega już w roku 1606, w sztuce El gran duque de Moscovia y Emperador perseguido, sportretował jego ojca, Zygmunta III Wazę.

W ramach cyklu “Agora Hispania” zapraszamy na wykład profesor Beaty Baczyńskiej, hispanistki i teatrolożki, dyrektorki Instytutu Filologii Romańskiej Uniwersytetu Wrocławskiego.