Richard Mascherin. Πέφτω, πέφτω, πέφτω.

Ο καλλιτέχνης δημιούργησε την ταινία γύρω από το σπίτι του και το χωριό του, αναζητώντας έναν τρόπο να μοιραστεί τις συναισθηματικές και φυσικές του πτώσεις κατά την διάρκεια της καραντίνας και τα κατάλειπα που άφησε στη συνέχεια. Ο ίδιος λέει: «Τι είναι αυτό που προκαλεί το χάος σε μια οργανωμένη κοινωνία, σ’ ένα οργανωμένο τοπίο; Πώς μεταμορφώνεται το σώμα μου όταν γίνεται χαωτικό σ’ ένα περιβάλλον οργανωμένο και σχολαστικό; Η εκτός ελέγψου κατάσταση θα κάνει κατάληψη μέσα από το σώμα για να περάσει. Πώς μπορώ, μέσα από την κίνηση, να μεταμορφώσωω την πτώση ενός σώματος χωρίς επιστροφή; Το αναπρόφευκτο της πτώσης, λόγω της βαρύτητας, κι ένα χούμορ που ενυπάρχειστην τρωτότητα του σώματος και εν τέλει στην ουσία της ανθρώπινης ύπαρξης. Διά μέσου της τραγωδίας και της αποτυχίας. Μιά καθημερινή δράση που επαναλαμβάνεται σε διαφορετικές συνθήκες: η πτώση.»