Ο ποιητής και δοκιμιογράφος Χάιμε Χιλ ντε Μπιέδμα γεννήθηκε στην Βαρκελώνη το 1929 και υπήρξε μορφή-κλειδί της γνωστής ως «ποιητικής γενιάς του 50». Σήμερα είναι ένας από αυτούς που επέδρασαν περισσότερο στις φουρνιές Ισπανών ποιητών που εμφανίστηκαν και καθιερώθηκαν στα τέλη του 20ου αι., αν και η φήμη του φτάνει μέρι τις μέρες μας και μέσα από τα πεζά που έγραψε υπό μορφή ημερολογίων και δοκιμίων, όπου φαίνενται η σκέψη και η αγγλοαμερικανική λογοτεχνική κουλτούρα, μέσα από τους ποιητές που επηρέασαν την διαμόρφωσή του – Έλιοτ, Ώντεν, Μάρλοου – και καθόρισαν το δημιουργιό ίχνος του έργου του.
Νεωτεριστική σνεισφορά υπήρξε η χρήση και η καθιέρωση του προσωπικού ημερολογίου ως λογοτεχνικό είδος ενδοσκόποησης και η εισαγωγή του δραματικού μονολόγου στην ισπανόφωνη ποίηση, είδη με ελάχιστη παράδοση στην ισπανική λογοτεχνία. Επιπλέον, επαναφέροντας ποιητικές μορφές που βρίσκονταν πια σε αχρηστία, όπως το εξάστιχο, και φέρνοντας την ποίησή του κοντά στην γλώσσα του δρόμου, ο Χάιμε Χιλ ντε Μπιέδμα έτεινε γέφυρες ανάμεσα στην μητρική του γλώσσα, την ισπανική και την αγγλική, που του άνοιξε τον δρόμο για να γνωρίσει τους προαναφερθέντες συγγραφείς. Και είναι αυτή η πολίτιμη συνεισφορά, πέρα από την φυσική υπέρβαση του λυρισμού του, που προσδίδουν νόημα στ’ αυτή την έκθεση, η οποία δίνει ιδιαίτερη σημασία στην σχέση της ποίησής του με τις εικαστικές τέχνες.
Αν και ο Χιλ ντε Μπιέδμα εγκατέλειψε το γράψιμο σε ώριμη ηλικία, πεπεισμένος πως όσα είχε να πει ως ποιητής τα είχε γράψει, όλο του το έργο σε στίχους – μετά βίας μια εκατοντάδα ποιήματα – συγκεντρώθηκε και διευρύνθηκε τελικά από τον ίδιο, υπό τον τίτλο Οι άνθρωποι του λόγου (εκδ. Barral, 1975), δεκαπέντε χρόνια πριν πεθάνει στην γενέτηρά του του 1990, όταν ήρθε το πλήρωμα του χρόνου.