Τον Χουάν Βιγιόρο ανέκαθεν τον ιντρίγκαρε το ενδεχόμενο κάποιος να μετατρέψει μια διάλεξη σε εξομολόγηση. Μέχρι ποιο σημείο ελέγχουμε αυτά που λέμε; Όπως ένας ηθοποιός, ο ομιλητής μπορεί να ξεχάσει τα λόγια του ή να υποκύψει στον πειρασμό να αποκαλύψει κάτι άβολο ή συγκλονιστικό. Το Διάλεξη για τη βροχή, προκύπτει από ένα τέτοιο μπέρδεμα. Τα παραληρήματα του πρωταγωνιστή είναι μέρος της μακράς λογοτεχνικής παράδοσης της παρέκβασης, δηλαδή της αφηρημένης τέχνης του να λες ένα πράγμα για να μιλήσεις για ένα άλλο. Τον δέκατο όγδοο αιώνα, ο Λώρενς Στερν έγραψε το αριστούργημα του είδους Τρίστραμ Σάντι, ένα μνημειώδες μυθιστόρημα του οποίου το θέμα είναι η αλλαγή θέματος. Ο Άντον Τσέχοφ χρησιμοποίησε αυτή την τεχνική σε μια σύντομη άσκηση για ηθοποιούς, στο Οι βλαβερές συνέπειες του καπνού, και ο Αμερικανός ηθοποιός και θεατρικός συγγραφέας Σπάλντινγκ Γκρέι τη χρησιμοποίησε στους πρωτότυπους μονολόγους-διαλέξεις του. Αυτά και άλλα έργα που προηγήθηκαν ενέπνευσαν τον Βιγιόρο να συνδυάσει τα παραληρήματα του νου και τα ερωτικά μπερδέματα του πρωταγωνιστή με μια πραγματεία πάνω σε ένα θεμελιώδες λογοτεχνικό ζήτημα: τη σχέση μεταξύ βροχής και ποίησης. Τον ενδιέφερε η εκ βαθέων εξομολόγηση να χρησιμεύσει ως ένα ασυνήθιστο στήριγμα τη λογοτεχνική έκθεση. Δεν είναι εύκολο να βρεις έναν ηθοποιό που να μπορεί να παρουσιάσει αυτόν τον μονόλογο. Ο εξαιρετικός Μεξικανός ηθοποιός Αρτούρο Μπεριστάιν φέρνει στην Ελλάδα αυτόν τον μονόλογο που θα μιλήσει για τη βροχή ή μάλλον για το τι συμβαίνει όταν βρέχει.
Μετά το τέλος της παράστασης θα ακολουθήσει συζήτηση μεταξύ του ηθοποιού και του θεατρικού συγγραφέα.