Χάμελιν

Χάμελιν του Χουάν Μαγιόργκα. Μετάφραση: Μαρία Χατζηεμμανουήλ. Σκηνοθεσία: Σοφία Καραγιάννη.

Όπως λέει ο ίδιος ο Μαγιόργκα, το Χάμελιν είναι ένα έργο για τις διάφορες μορφές βίας που ασκούν οι ενήλικες στα παιδιά. Μια από αυτές είναι η σεξουαλική κυριαρχία, αλλά το έργο θίγει και κάποιες άλλες που συνήθως τη συνοδεύουν: την κακή εκπαίδευση, την εγκατάλειψη, την έλλειψη αγάπης. Η δράση του έργου θα μπορούσε να διαδραματίζεται σε οποιαδήποτε πόλη του κόσμου. Σε κάθε μέρος όπου τα παιδιά, όπως στο Χάμελιν του παραμυθιού, πληρώνουν τα λάθη των μεγάλων.
Ο πρωταγωνιστής τής ιστορίας είναι ένας δικαστής που προσπαθεί να διαπιστώσει αν ένα παιδί μιας φτωχής οικογένειας κακοποιείται σεξουαλικά από έναν ενήλικο. Ο δικαστής κατευθύνει πρώτα την έρευνά του προς έναν παιδόφιλο- φίλο της οικογένειας, ύστερα προς τους γονείς του παιδιού, γιατί υποπτεύεται πως γνωρίζουν την κακοποίηση και επωφελούνται από αυτήν. Ενώ εργάζεται πυρετωδώς για να εξακριβώσει τι συμβαίνει σε αυτό το παιδί, ο δικαστής δυσκολεύεται να κτίσει μια γέφυρα επικοινωνίας με το δικό του παιδί, που αρχίζει σιγά σιγά να το χάνει.
Το Χάμελιν είναι τελικά ένα έργο που μιλάει για δυο παιδιά, δυο πατέρες, δυο μητέρες, δυο οικογένειες. Υπάρχει και ένα πρόσωπο που δεν ανήκει ούτε στη μία ούτε στην άλλη οικογένεια, ο Αφηγητής, που ζητάει από τον θεατή να δει με τη φαντασία του αυτό που το θέατρο δεν πρέπει να του δείξει. Και να ακούσει τη σιωπή των παιδιών, που τη φωνή τους δεν πρέπει να την αντικαταστήσει το θέατρο.»