Βεντακεμάδα του Πάκο Μπεθέρα
Ένα τεράστιο, ετοιμόρροπο σπίτι, ένας γέρος ταριχευτής, η ανάπηρη γειτόνισσά του, ένας νεαρός φορτηγατζής και μια λιγομίλητη δεσποινίδα μέσω της οποίας διεισδύουμε στην πραγματική ιστορία που κρύβει αυτό το χωριό κι αυτό το κείμενο, θαμμένα και τα δύο στη λήθη και τη μοναξιά. Το κείμενο δεν διαθέτει σκηνικές οδηγίες· το «χωριό» δεν διαθέτει σχεδόν τίποτα· η κοπέλα που φτάνει στη Βεντακεμάδα δεν μιλά… Αυτό έχει σαν αποτέλεσμα μια διαδοχή μονολόγων που θα είχαν προφανή νατουραλισμό αν δεν ήταν η συμβολική και ανησυχητική παρουσία της κοπέλας στην οποία όλοι άλλοι εναποθέτουν τις λέξεις τους. Το έργο Βεντακεμάδα πραγματεύεται την αιμομιξία, τη μνησικακία, το πάθος, το πεπρωμένο, τη μοναξιά, τον θάνατο και θέτει υπό αμφισβήτηση, μέσω της μορφής του, την επικοινωνιακή ικανότητα του ανθρώπου, όταν οι λέξεις δεν αρκούν για να ειπωθεί το ανείπωτο.